De eerste wielerbanen in België ontstonden op het einde van de 19de eeuw, vooral in de grote steden. Deze pistes waren zomervelodromen of open pistes. Ze waren meestal van aarde. Zo konden er niet alleen koers- en loopwedstrijden maar ook paardenrennen plaatsvinden. Door de toenemende populariteit van het baanwielrennen was het een uitdaging voor velodroombouwers om ‘snelle’ pistes te bouwen. Geleidelijk aan vervingen de pistebouwers het rijvlak door beton of hout en steeg de hellingsgraad. In de jaren 1920-1930 nam ook het aantal winterpistes (overdekte pistes met een houten rijvlak) toe. In de jaren 1930 had België een recordaantal pistes. Slechts weinigen konden nadien de tand des tijds doorstaan. Vandaag zijn er nog slechts enkele. Soms verwijzen straatnamen zoals de Velodroomstraat nog naar een verdwenen piste.
In de provincie Oost-Vlaanderen waren meer dan 40 verschillende velodrooms korte of langere tijd actief op. Ze waren op soms onverwachte locaties gevestigd en zeker niet enkel in de grotere steden. We telden tot op dit ogenblik 34 gemeenten waar één of meerdere velodrooms korte of lange tijd werden uitgebaat : Aalst, Beveren-Waas, Borsbeke, De Klinge, Eine, Erembodegem, Ertvelde, Etikhove, Evergem, Gent, Gentbrugge, Geraardsbergen, Hamme-Zogge, Huise, Knesselare, Langerbrugge, Lokeren, Maldegem, Maria-Aalter, Mariakerke, Meilegem, Meldert, Oost-Eeklo, Oudenaarde, Ronse, Ruien, Sint-Gillis-Dendermonde, Sint-Niklaas, Stekene, Vosselare, Welden, Zelzate, Zottegem, Zwijnaarde….
De reizende tentoonstelling besteedt onder meer aandacht aan
- ‘Vertier in de piste’ over het ontstaan van velodromen in de belle-epoque als plek voor vrijetijds- en sportbesteding voor de burgerij, over de pistefiets, ...
- ‘Velodroombouwers’: het bouwen van een piste was en is een kunst op zich.
- ‘Wielergoden in de piste’: focus op bekende pistiers met Oost-Vlaamse achtergrond.
- ‘De Gentse Z6sdaagse: zes dagen koers en feest’: over unieke van het evenement, het Kuipke, pistiers achter de schermen.
