In dit vrolijke prentenboek dansen de dieren en de bomen. Op het feest van de krekel danst iedereen met iedereen. De beer houdt zich eerst een beetje afzijdig, maar durft dan toch de honingtaart ten dans vragen. De egel vraagt de eekhoorn per brief ten dans omdat hij zich een beetje schaamt over zijn moves. Ze doen elk een dansje in hun eigen huis. De eekhoorn ontmoet een schrijvertje, dat soms ook een dansertje, een denkertje of een fladderaartje is. Ook de bomen zwieren in het rond, in luchtige aquareltekeningen.
Het nijlpaard en de neushoorn doen een dans die nergens op lijkt. Werkelijk nergens op, dat zeggen ook de andere dieren. Maar dat is net wat ze willen! “Als dit geen dansen is, nijlpaard!” riep de neushoorn. “Nou!” brulde het nijlpaard. Ze probeerden iets aardigs in elkaars oor te fluisteren, botsten toen hard tegen elkaar en vielen met een enorme dreun op de grond. Versuft bleven ze liggen. “Dit is pas echt nergens op lijken, nijlpaard”, zei de neushoorn, toen hij zijn ogen weer opende. “Ja”, zei het nijlpaard.
Het is een typisch Toon Tellegen-boekje: luchtig, vriendelijk en lichtjes filosofisch. Een boekje om vrolijk van te worden, al was het maar door de absurde danssituaties van de dieren. De fijne pentekeningen in kleur passen goed bij de vijf zwierige verhaaltjes. Heel geschikt voor kinderen en ouders die van een beetje beweging houden.
Via de volgende link vind je meer informatie over dit prentenboek op de catalogus van onze bib: 'Wat dansen we heerlijk'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten